Wandelend archief Hanneke blikt terug

februari 13, 2020

Wandelend archief Hanneke blikt terug

Door: Mayke Westerink 

Overtuigen hoeft niet meer. In heel Nederland staan natuur en milieu hoog op de agenda, ziet Hanneke Verschuuren. Zij is sinds 1983 werkzaam bij de BMF en in de afgelopen 36 jaar heeft ze meegemaakt hoe de Brabantse Milieufederatie zich ontwikkelde.

Eerder schreven we een artikel over het verleden van de BMF aan de hand van archiefverhalen, maar wie kan er beter over de geschiedenis van de Brabantse Milieufederatie spreken dan ‘wandelend archief’ Hanneke Verschuuren?

“Mijn zusje vroeg me laatst ‘ben je nou niet blij dat jullie gelijk hebben gehad op zoveel fronten?’ Nou, blij ben ik daar natuurlijk niet mee, maar het is een bevestiging van wat de BMF jaren heeft geroepen en waarom ik hier ben komen werken”, aldus Hanneke. “Als organisatie moet je een visie hebben. We keken ver vooruit, bleven standvastig herhalen en herhalen en uiteindelijk blijkt dat onze visie zo gek nog niet was.”

Een andere tijd

“Ik kwam hier als bureausecretaresse, er waren toen vijf medewerkers. Iedereen zat te typen, te schrijven en te sorteren, computers waren er nog niet. Ik heb de eerste directeur Peter von Meijenfeldt (toen nog coördinator geheten) meegemaakt en verlaat nu de BMF met veel vertrouwen in de eerste vrouwelijke directeur Femke Dingemans.

Onder Paul van Poppel, de tweede directeur, is de BMF gestaag gegroeid tot 28 medewerkers. Het was een erg leuke tijd, erg spannend ook. De BMF was, samen met de andere milieufederaties en milieugroepen in Nederland een roepende in de woestijn. We werden uitgemaakt voor doemdenkers en moesten er hard voor vechten om als serieuze gesprekspartners te worden geaccepteerd. Dat het slecht ging met het milieu werd niet door iedereen erkend. We kregen taart als we iets wonnen bij de Raad van State. Belangrijke taak in die tijd voor de BMF was dan ook het verspreiden van kennis onder de 150 aangesloten groepen.

In het begin was het echt een jaren 60/70 organisatie, iedereen was gelijk. Paul van Poppel zorgde voor meer structuur. We straalden professionaliteit uit naar de buitenwereld, bij de provincie was je niet langer een geitenwollensok. Er werden kundige mensen aangetrokken, met veel ervaring en veel bezieling. Ze werkten door tot het af was”, vertelt Hanneke, “tijdschrijven was er toen nog niet bij.” Naast deze kundigheid waren de collega’s een hechte vriendengroep, die regelmatig bij elkaar over de vloer kwam.

Wandelend archief

Als bureausecretaresse hield ze iedereen goed in de gaten. Eerst in het kantoor aan de Willem II-straat, later in het Natuurmuseum, waar de BMF nu nog zit. De 28 medewerkers zaten toentertijd door heel het gebouw verspreid. “Ja, ik heb heel wat afgewandeld door die gangen.” De drukte maakte het werk ook juist heel leuk, vond Hanneke. “Ik zat daar tussenin, als een spin in het web, om alles in goede banen te leiden.”

Om gezondheidsredenen moest ze het werken helaas afbouwen en de laatste jaren was Hanneke vooral bezig met het archief. “Het archief wordt overal als het stiefkindje gezien. Ik heb geschiedenis gestudeerd en ik vond archiveren altijd al leuk. Ik vind het heerlijk met al die papieren.” Ze schetst een beeld van vroeger: overal waar je keek zag je boekenkasten, lades en veel papier. In het oude pand moest een collega bukken wanneer Hanneke iets uit een archieflade moest halen. Digitalisering is, ondanks de vele voordelen, duidelijk niet haar ding; nog steeds krijgt Hanneke regelmatig vragen waar bepaalde stukken liggen. “Ik zou eigenlijk mijn hersenen hier op sterk water moeten laten zetten”, zegt ze lachend.

Begaan met het milieu

“Als BMF werk je niet voor je carrière of om het hoge salaris. Iedereen is hier gewoon begaan met het milieu.” De drive die Hanneke in het begin van haar tijd bij de Brabantse Milieufederatie zag, ziet ze vandaag de dag opnieuw. Wat veranderd is, is dat duurzaamheid en circulariteit tegenwoordig breed in de samenleving als noodzakelijk na te streven doel wordt gezien. Hierin ondervindt de BMF nauwelijks nog tegenwerking.
Volgens Hanneke is het voor de BMF belangrijk om nu met ideeën te komen hoe we dat doel kunnen bereiken, welke stappen ervoor nodig zijn en hoe je mensen meekrijgt.

“Het blijft een moeizaam en taai proces, maar ook heel menselijk. Plotselinge veranderingen krijg je alleen met revoluties, dat willen we ook niet. Alleen de vraag is of we nog tijd hebben voor een geleidelijke verandering.”

Tags: