Hoe landbouwgif ons ziek maakt deel 2: Neonicotinoïden

april 23, 2015

Hoe landbouwgif ons ziek maakt deel 2: Neonicotinoïden

In de reguliere landbouw is men de natuur steeds meer als een vijand gaan zien. Door het intensieve gebruik van de landbouwgrond en de hoge productie, staat de natuur in de weg. De landbouwgrond wordt niet meer gevoed met organische stof (humus) en behandeld als een soort steenwol, waar men eindeloos mest, kunstmest en bestrijdingsmiddelen kan uitstrooien door middel van zware machines, die de ontwaterde grond nog verder verdichten. Het sluitstuk van deze agro-chemische landbouw is het gif. Ondanks decennialange waarschuwingen volhardt de reguliere landbouw nog steeds.

In korte tijd dienden zich drie probleemstoffen aan van ongekende omvang. Zowel de aantasting van ons ecosysteem als de risico’s voor onze gezondheid laten ons geen andere keuze: omvorming van het agro-chemische naar het agro-ecologische model. Deze week komt het tweede landbouwgif aan bod:

Neonicotinoïden (o.a. imidacloprid)

Het gaat hierbij om een verzameling van zogenaamde systemische middelen. Bij het gebruiken van dit landbouwgif, worden de systemische middelen via sapstromen door de gehele plant verspreid. Zij worden dus als het ware de plant zelf en daarmee giftig voor onze insecten en vissen. Deze middelen staan bekend als bijengif, omdat de neonicotinoïden ook in pollen en nectar terecht komen waardoor bijen er blootgesteld aan kunnen worden wanneer een plant in bloei staat.
Op een paar van deze middelen rust een tijdelijk verbod. Ze worden veelvuldig gebruikt in de landbouw, bijvoorbeeld als zaadcoating tegen vraat, maar het wordt ook door particulieren gebruikt in de vorm van mierenlokdoosjes. De terugloop in de insectenwereld wordt onder andere hieraan geweten. Daarnaast wordt het ook aangetroffen in het effluent van de waterzuivering, wat er op zou kunnen duiden dat het al in onze voedselketen zit.